امروزه، با توجه به گسترش روز افزون علم رباتیک در صنعت، نیاز به داشتن ربات‌هایی که توانایی برقراری ارتباطی ساده‌تر و دقیقتر با محیط کاری خود داشته باشند امری ضروری می‌نماید. در این راستا ایجاد قابلیت بینایی برای ربات‌ها، در کانون توجه اندیشمندان این علم قرار گرفته است. در گسترش این زمینه، حوزه‌های مختلفی همچون رباتیک ، پردازش تصویر و زیر شاخه‌های گسترده‌ی علم کنترل با هم تلفیق شده‌اند تا ارتقای روزافزون این زمینه‌ را یاری نمایند. همانند دیگر بخش‌‌های دنیای علم و دانش در این عرصه نیز رقابت همچنان باقی است و اندیشمندان این علم می‌کوشند تا روشی با کمترین هزینه و بیشترین دقت و حداکثرسرعت را ابداء و به صنعت ارائه دهند.
با توجه به این پیشرفت روزافزون در زمینه‌ی ردیابی بصری، بر آن شدیم تا این قابلیت را برای یک مجموعه‌ ربات  5DOF و یک درجه افزونگی مهیا سازیم و قابلیت ردیابی بصری را به آن بیفزاییم. بنابراین و در این راستا، مجموعه‌ی مذکور، که شامل یک بازوی ماهر بنام RV2AJ ساخت شرکت میتسوبیشی و یک ربات گنتری است، را به یک دوربین مجهز نموده و برقراری ارتباط سخت‌افزاری آن با کامپیوتر را انجام داده ایم. پس از مشاهده‌ی جسم توسط دوربین و ارسال اطلاعات به کامپیوتر، تشخیص جسم از طریق بلوک پردازش تصویر و روش  PCA انجام می‌شود. سپس تخمین موقعیت جسم نسبت به دوربین توسط فیلتر گسترش یافته‌ی کالمن صورت می‌پذیرد. و پس از تبدیل این مختصات نسبی به مختصات مطلق نسبت به مبدأ مختصات پایه، سینماتیک معکوس ربات، که به دلیل یک درجه افزونگی ربات به یک مسئله‌ی بهینه‌سازی تبدیل شده، به‌گونه‌ای حل می‌شود که ربات بیشترین فاصله را از تکینگی داشته باشد. سر انجام زوایای مفصلی مطلوب از طریق ارتباط سخت افزاری سریال به کنترلر از پیش طراحی شده ربات و گنتری داده شده و ربات به ردیابی جسم می‌پردازد. با انجام مکرر این روند، حلقه کنترل ردیابی بصری به طور کامل بسته شده و هدف پروژه به انجام می‌رسد.